یکی از سنت های خوب زندگی در کانادا، سنت بخشندگی آن است.
در روزهای اول ورود به تورنتو وقتی در فروشگاهی بزرگ سرگرم تماشای ماشین های چرخ خیاطی بودم یک نفر به من نزدیک شد وگفت خیاط هستی؟
گفتم نه اما تازه آمده ایم و همسرم در کشورمان ماشین خیاطی خوبی داشت که به علت سنگین بودن همانجا فروختیم و حالا دنبال یک ماشین ارزان هستم تا کارهای اولیه خیاطی در زندگیمان را انجام دهیم.
گفت که من دو تا چرخ خیاطی دارم و اگر با من بیایی یکی را به تو می دهم.
صدالبته موافقت کردم و پیاده به سمت منزلش رفتیم.
نامش رابرت بود ومی گفت حدود بیست سال قبل از آمریکای جنوبی به کانادا آمده است.
اگرچه سنی حدود پنجاه و پنج سال داشت اما با جثه ریزش من را در پیاده روی از رو برد.
همانطور که تند تند راه می رفت از زندگی سختش گفت واز این که هنوز نتوانسته با پول کارگری خانه ای تهیه کند.
بعد از بیست دقیقه پیاده روی سریع به منزلش رسیدیم ودرحالی که من بر روی سنگ بزرگی در آن حوالی نشسته بودم با چرخ خیاطی و یک سبد چرخ دار مخصوص خرید برگشت.
گفتم سبد برای چیست؟ چرخ را دستم می گیرم.
پاسخ داد که چون چرخ سنگین است و از این سبد هم دوتا دارم یکی را به تو می دهم.
با توجه به مکالمات ما و علم به این که از شرایط مالی خوبی برخوردار نیست با احتیاط به او پیشنهاد پرداخت پول کردم.
پاسخی که داد بسیار زیبا بود:
"من امروز به تو بخشیدم. تو هم فردا اجناس اضافه ات را به دیگران ببخش"
سلام به شما.مدتها بود وقت سر زدن به هیچ وبلاگی رو نداشتم و امشب که وبتون رو بعد از شاید دو سال دیدم از شنیدن این خبر که تشریف آوردید کانادا خیلی خوشحال شدم.باید بگم این مطلب شما من رو خیلی تحت تاصیر قرارداد.چرا که از زمانی که وارد کانادا شدم اخلاق خوب و رفتارهای پسندیده زیادی رو ازاین مردم که طبعا خیلی هاشون هم مثل ما مهاجر هستند دیدم...امیدوارم در همه امور به اتفاق خانواده موفق باشید.
پاسخحذفکانادا به نظر من یکی از بهترین کشور ها هستش که ایرانی ها می تونند اونجا زندگی کنند با توجه به شرایط اب هوایی که داره
پاسخحذف